Jak się kładzie kafelki na podłodze ?

Płytki na podłodze kładzie się łatwiej niż na ścianach chociażby dlatego, że się nie zsuwają. Ale choć sprawa wydaje się prosta, warto się odpowiednio przygotować, by rzeczywiście taka była.
Pierwszy krok to oczywiście wybór rodzaju i wielkości płytek. Jeśli chodzi o format, przyjęło się, że w łazienkach wielkość płytki podłogowej często jest taka sama, jak ściennej. Wielkość i rodzaj płytek warunkują z kolei szerokość spoin.

Wybór kleju Rodzaj zaprawy klejącej zależy zarówno od podłoża, jak i rodzaju płytek. Oto kilka przykładów takiego zróżnicowania:

• podłogowa zaprawa klejąca, specjalnie przeznaczona do podłogowych płytek ceramicznych (o dużym formacie lub silnie profilowanej powierzchni spodu) do wnętrz (ale i na zewnątrz jest), do stosowania także w systemie ogrzewanie podłogowe (np. Atlas Plus Mega);
• do dyspozycji są zaprawy uniwersalne, bo klejące wszystko i wszędzie, przeznaczone do szybkich realizacji oraz do płytek z kamienia naturalnego – np. marmuru – który nie spowoduje przebarwień na ich powierzchni (np. Atlas Plus Express, Atlas Plus Biały);
• do przyklejania płytek gresowych służy seria specjalistycznych zapraw (np. Atlas Progres);
• jeżeli efekt ma być niemal natychmiastowy, odpowiedni będzie szybkowiążący Atlas Mig, w pełni związujący płytki z podłożem nawet w 4 godziny.

Wybór wzoru Przed układaniem płytek, trzeba też podjąć decyzję, co do sposobu ich układania – na zrąb, prosto czy w karo (rys. A, B, i C). To pozwoli określić, jaką ilość płytek trzeba będzie kupić. Przy układaniu prostym na docięcia zużywamy do 10% całkowitej powierzchni, na zrąb do 13%, a w karo nawet do 15%. Należy więc uwzględnić straty materiałowe. Na tym etapie jest również czas na zastanowienie się nad użyciem elementów ozdobnych, tzw. dekorów i ewentualnym ich wkomponowaniu w plan ułożenia płytek.

Sposób układania płytek: na zrąb (A), prosto (B) i w karo (C).
W łazienkach w kształcie prostokąta, o zachowanych kątach prostych, płytki najlepiej kleić prosto lub na zrąb, czyli w układzie równoległym do ścian bocznych. Należy wówczas wyznaczyć dwie prostopadłe linie bazowe, przebiegające przez środek pomieszczenia (od tego miejsca rozpoczniemy układanie). Ułatwią nam one odpowiednie umiejscowienie płytek. Trzeba zwrócić szczególną uwagę na staranne dopasowanie pierwszej z płytek, układanej w miejscu przecięcia się linii, gdyż już niewielkie odchylenie może spowodować znaczne przekrzywienie linii styku na całej długości i szerokości pomieszczenia.
W przypadku pomieszczenia o kształcie nieregularnym i kątach nieprostopadłych, korzystniejsze jest ułożenie płytek w karo (skośnie). Ułożenie to umożliwia pozorną likwidację różnic przy nierównoległych ścianach. Kierując się zasadą symetrii i umieszczając linie bazowe w środku pomieszczenia, układanie płytek zacząć należy podobnie, jak w układzie równoległym. Płytki w układzie karo możemy również ułożyć w sposób niesymetryczny, przyjmując jedną z linii bazowych jako przekątną, łączącą przeciwległe rogi pomieszczenia. Sposób ten daje gorszy efekt estetyczny i burzy harmonię powierzchni podłogi, ale jest łatwiejszy w realizacji

Pamiętajmy o spoinach Aby uniknąć ewentualnych błędów, dobrze jest przed przystąpieniem do właściwego klejenia rozłożyć płytki na powierzchni podłogi. Czynność ta nie jest zbyt pracochłonna, a pozwala na korektę błędów (na sucho), bez strat w materiale. Ważne, by pamiętać o dodaniu grubości spoin
do wymiaru płytek. Grubość spoiny dobieramy do wielkości płytki tak, aby nie było wyraźnych dysproporcji. Ogólnie obowiązuje zasada: im większa płytka, tym większa spoina. Zaprawy do fugowania dostępne są w wielu kolorach dla fug wąskich (od 1 do 6 mm) oraz w szerokich (od 4 do 16 mm). Szczególnie łatwe w zastosowaniu są zaprawy do fugowania w postaci płynnej. Dostępne są także specjalne fugi z ochroną antybakteryjną, a także koloru (dłużej zachowują intensywną barwę) – wśród nich są np. fugi brokatowe. W tej grupie wyróżnia się też dwuskładnikowe fugi epoksydowe, szczególnie odporne na wodę i czynniki biologiczne, czyli do stosowania w kabinach prysznicowych.
Dylatacje Przy ustaleniu sposobu układania płytek konieczne jest określenie dylatacji powierzchni. Bez względu na jej rodzaj przyjmuje się, że powierzchnie dylatowane nie powinny być większe niż 25-36 m² dla posadzek z ogrzewaniem podłogowym. Listwy dylatacyjne dobieramy w zależności od rodzaju i ilości występujących naprężeń.